Er wordt weleens gezegd dat elke stadsbewoner in zijn eigen dorp leeft. De afmetingen van de stad zijn misschien kolossaal, maar je gang erdoor voert altijd langs de zelfde plekken en de mensen met wie je dagelijks omgaat zijn vaak op 1 hand te tellen. In onze geest is de wereld zo klein. Angsten, vooroordelen, oud zeer en ander soort conditioneringen fungeren er als ophaalbruggen die bijna constant omhoog staat. Daardoor kan er maar weinig verkeer van buitenaf tot je innerlijke fortificatie doordringen. Misschien is deze beeldspraak een tikkeltje overdreven, maar feit blijft dat we allemaal van binnen in een zelfgeschapen constructie gevangen zitten. Ga al die dingen eens na die je angstvallig mijdt of pertinent afwijst. Dingen waar je niet voor open staat, altijd onenigheid over hebt of waar het als het op intimiteit gaat steeds weer verkeerd mee afloopt. Toch hoeft het niet moeilijk te zijn de deur van je cel te ontgrendelen. Door simpelweg te accepteren dat jouw NEE meestal meer over jezelf zegt dan over wat je afwijst, zet je de deur al op een kier.Ik wel.
Some said that every resident living in his own village. The city's dimensions are perhaps colossal, but you walk through it always passing the same places and the people with whom you interact every day can often be counted on one hand. In our mind, the world is so small. Fears, prejudices, old and very different kind of conditioning act if drawbridges are almost constantly raised. Therefore there can be very little traffic outside penetrate your inner fortification. Perhaps this metaphor is a tad exaggerated, but the fact remains that we are all trapped inside in a self-created structure. Go about all the things that you studiously avoids or refuses categorically. Things you are not open for, always have disagreement about or where it is the intimacy. Yet it need not be difficult to unlock the door of your cell. By simply accepting that your NO usually says more about you than about what you reject, put the door already crack. I will.
With love
Christel
